Messenger verklapt Mercurius' geheimen

[StormCell]

MESSENGER (MErcury Surface, Space ENvironment, GEochemistry and Ranging) de allereerste ruimtesonde die ooit in een baan rond een planeet werd gebracht,  is zo'n zes en een half jaar bezig geweest bij Mercurius te arriveren. Nu, zeven en een half jaar later, heeft de sonde een jaar lang de planeet kunnen bestuderen, met als gevolg dat er vrij verrassende informatie naar moeder Aarde werd verzonden.

Eén van die surprises stelt zich op de polen van Mercurius. Eerder, toen er al lichte vlekken werden waargenomen, gingen er geruchten dat het waterijs zou kunnen zijn, maar dat werd snel weggelachen aangezien water toch onmogelijk kan bestaan op een planeet die een temperatuur kan halen van 400°C.  De observaties van MESSENGER tonen nu aan dat deze lichte vlekken zich in kraters bevinden. En het wordt nog beter, want al deze lichte vlekken bevinden zich dankzij die kraters continu in de schaduw. Natuurlijk is dit geen bewijs dat er wel degelijk waterijs op de planeet aanwezig is, maar het toont ons wel aan dat dit dus tot de mogelijkheden behoort.

Tevens toonde Messenger ons aan dat de kern van Mercurius onnoemelijk groot zou zijn. Ongeveer 85 procent van de straal van de planeet uit. De kern kent dan ook een meer complexe samenstelling dan die van onze Aarde.  Steven Hauck, onderzoeker in het Messenger project, legt uit:  "De aarde heeft een vloeibare buitenkern die zich op een vaste binnenkern bevindt, Mercurius lijkt een vaste korst en mantel op een vaste buitenkern en een diepere vloeibare laag op de binnenkern en mogelijk een vaste binnenkern te hebben."

Ook blijkt dat Mercurius veel langer actief zou geweest zijn dan eerst gedacht.  Dit is te zien aan het feit dat de kraters overhellen, wat impliceert dat de korst van de planeet zich nog heeft vervormd na de inslagen.

bron: www.stormcell.be