Verschil MCS, MCC, of gewoon harde onweersbui

[GeneralDuke]

Hoi allemaal,

Gisteren reed ik met de trein langs die behoorlijke bui bij Eindhoven en ik vroeg me het volgende af. Hoe zie/weet je of zo'n wolkensysteem geclassificeerd kan worden als MCS? Voor zover ik weet is dat een groot systeem met een aantal kernen, maar waar moet zoiets nog meer voldoen? Moet zo'n kern een cell zijn (zoja, hoe zie je dat gemakkelijk?) en moet het geheel bepaalde radarkarakteristieken hebben?
Wanneer is het dan een MCS en wanneer een MCC, of is dat maar een subtiel verschil waar meestal niet op wordt gelet?

Groeten en alvast bedankt,
GeneralDuke

[Marsel]

Hoi allemaal,

Gisteren reed ik met de trein langs die behoorlijke bui bij Eindhoven en ik vroeg me het volgende af. Hoe zie/weet je of zo'n wolkensysteem geclassificeerd kan worden als MCS? Voor zover ik weet is dat een groot systeem met een aantal kernen, maar waar moet zoiets nog meer voldoen? Moet zo'n kern een cell zijn (zoja, hoe zie je dat gemakkelijk?) en moet het geheel bepaalde radarkarakteristieken hebben?
Wanneer is het dan een MCS en wanneer een MCC, of is dat maar een subtiel verschil waar meestal niet op wordt gelet?

Groeten en alvast bedankt,
GeneralDuke

Tja, er zijn naast enkele discussiepunten ook enkele harde randvoorwaarden waaraan voldaan moet worden om het een MCS of MCC te noemen. Denk daarbij aan bijvoorbeeld het visuele aspect. Zo wordt in verschillende literatuur omgeschreven dat het om complexen gaat waarvan het aambeeld een afmeting van minimaal 300 bij 300 km moet hebben.

Anderzijds kun je denken aan de meteorologische setting/omstandigheden, deze vind ik persoonlijk veel handiger om het eea te identificeren.
MCS's komen in onze omgeving louter voor in diepe SSW stromingen, veelal vergezeld van grote hoeveelheden latente onstabiliteit (EML!) en vrijwel altijd onder WAA regime aan de voorzijde van een hoogtetrog en aan- of langs de warme kant van het polaire front. Daarbij gaan MCS's altijd vergezeld van mesoschaal druksystemen en dus flinke drukschommelingen aan de grond tijdens passage. Bovendien zijn een groot deel van 'onze' MCS's klassiek elevated en kunnen ze bovendien na triggering boven FR makkelijk 's nachts overleven of zelfs overdag wanneer Tx niet voldoende is. Dit alles is dan weer te koppelen aan de WAA en impulsen langs de opgaande tak van de hoogtetrog.
Daarbij komen ze voor in gebieden/tongen met hoge theta-e/-w waarden. Veelal >55C en respectievelijk >18C.

Tot zover is het duidelijk.
Maar tegenwoordig is de term 'MCS' eigenlijk niet meer dan een verzamelnaam voor allerlei soorten mesoschaal fenomenen. Denk daarbij niet alleen aan Squalls en bow-echo's (Quasi lineaire systemen) maar ook aan 'back-building' MCS's (de complexen met actieve S/E flanken). Een MCS betekend dan ook niets anders dan een mesoschaal (tot enkele honderden km's) convectief fenomeen.
In dat opzicht zou je zelfs MCS's in de koude lucht mogen verwachten. Denk bijvoorbeeld in squall-lines op een actief winters KF of een scherpe hoogtetrog.
Persoonlijk houd ik liever vast aan de klassieke beelden van 'échte' MCS's in de warme lucht, zoals bijvoorbeeld die van de Spaanse pluim van begin juni dit jaar (7 t/m 9 juni).

De buien van gisteren bevonden zich niet onder regime van sterke WAA en waren volgens het eerste criterium niet groot genoeg om MCS genoemd te worden. Bovendien zijn klassieke MCS situaties weldegelijk anders dan de synoptische situatie van gisteren, zie bijvoorbeeld de relatief lage theta's.
Ik zou ze persoonlijk dan ook niet als MCS benoemd hebben. Eerder flink opgelijnde multicells.
Doordat het systeem iets weg had van een Squall-achtige opbouw zou je verleid worden om 'm toch tot MCS om te dopen maar ik zou daar zelf niet zo snel aan denken in dit geval.